Aarie Thenesai

Lenshivjar

Klamka drzwi do komnaty powoli ugięła się w dół. Ciche skrzypienie oznajmiło, że ktoś zamierza wejść do środka. Po chwili już w średnim wieku elf stanął w progu, jeszcze nim podniósł wzrok ogarnął dłonią kołnierz od eleganckiej szaty. Wreszcie rozejrzał się po wnętrzu gdy nagle jego wzrok zatrzymał się na małym stoliku w rogu.
- Ahh, zapewne to jedno z lepszych win lub coś innego... - szepnął cicho do siebie dostrzegłszy dziwną butelkę stojącą obok kielichów. Zmarszczył na chwilę brwi, odwrócił się i zamknął wrota aby przeciąg nie trzaskał otwartymi oknami.
- Ciekawe zdało by się, że trafiłem tam gdzie chciałem trafić, a jeśli nie trafiłem tam gdzie chciałem trafić to też dobrze bo jest tutaj całkiem przyjemnie - w tym momencie podniósł nieco głowę i stojąc na środku pomieszczenia spojrzał na wiszący obraz na ścianie. Spokojnie oczekiwał przybycia... kogokolwiek.

Fontanesia

Lekkie kroki na korytarzu poprzedziły pojawienie się w drzwiach drobnej elfki w złoto-białej szacie, wyraźnie ukazującej okrągły brzuch. Uśmiechnęła się serdecznie do wyelegantowanego elfa.
- Miło mi widzieć kolejnego potencjalnego rodzynka wśród Lilii - oparła się o framugę i przekrzywiła głowę, zmrużonymi oczami przypatrując się gościowi. - Byłoby nam miło, gdyby pan którąś z nas zagadnął w świecie Aden. Tam lepsze warunki do rozmowy niż tutaj. Jeśli zaś chce pan wypocząć, przyniosę coś do przegryzienia i pokażę panu sypialnię.

Lenshivjar

Mężczyzna mimo, że słyszał już kroki zbliżającej się osoby wciąż, przez parę chwil, wpatrywał się w obraz. Wreszcie odwrócił głowę, po chwili resztę ciała by stanąć przodem do kobiety.
- Rodzynka? - uniósł nieco brew i powoli ogarną wzrokiem stojącą przed nim osobę.
- No cóż, może być i rodzynek... - skinął lekko głową - Pani... - dodał stanowczo i pewnie - Miło mi powitać a zarazem podziękować za obiecany wypoczynek w osobnym pokoju, mimo to jednak nie skorzystam, chociaż ciężko mi odmówić - przerwał na chwilę by uśmiechnąć się nieco. Zdawałoby się, że uśmiech był szczery chociaż niepełny.
- Zdecydowanie odpocząć chciałem a w Aden zjawię się dopiero za dni dwa tędy postanowiłem złożyć odwiedziny na mocy obietnicy Pannie Xiarei.

Fontanesia

Elfka uśmiechnęła się ujmująco.
- Pan wybaczy, że takiego słowa użyłam... - zakłopotała się nieco, splatając palce obu dłoni - Ze względu na dominację płci pięknej wśród Lilii zwykłyśmy Rodzynkami nazywać nielicznych przedstawicieli rodu męskiego - spuściła wzrok, rumieniąc się delikatnie, świadoma gafy, lecz zdecydowana ją prędko wyjaśnić. Speszona podeszła do kredensu i otworzyła drzwiczki, daremnie poszukując czegoś do zjedzenia. Odwróciła się na pięcie i obdarzyła gościa kolejnym promiennym uśmiechem.

- Jeśli więc zgodzi się pan poczekać na Xiareę - zaśmiała się pod nosem na wspomnienie "panny Xiarei" - to przyniosę jeszcze wina i... może babeczki serowe? Upiekłam raniutko, powinny być jeszcze świeże - nie czekając na odpowiedź ruszyła do drzwi i korytarzem w stronę kuchni. - Jeśli tylko nikt ich nie pożarł! - krzyknęła do gościa zza drzwi, nie będąc jednak pewna, czy ten usłyszał.

Lenshivjar

Spokojnie wysłuchał elfki cały czas obserwując ją jak chodzi po pomieszczeniu. Sam nie zrobił nawet kroku w jakąkolwiek stronę - stał i czekał. Zobaczywszy rumieniec na twarzy elfki sam uśmiechnął się nieco.
- Babeczki serowe... - powiedział cicho do siebie, po chwili jednak dodał głośniej tak by elfka będąc w kuchni usłyszała jego słowa - Nie jadłem takich dobroci od... niepamiętnych czasów droga Pani, proszę się zatem nie trudzić zbytnio z gościną wobec mej osoby - wziął nieco głębszy oddech i spojrzał wzdłuż korytarza wyszukując wzrokiem kobiety.
- Niechże się Pani nie trudzi! - powiedział nieco zmieszany tak dobrą reakcją kobiety na jego osobę.

Aya

Widząc wchodzącą do kuchni Fontanesię, leniwym gestem strzepnęła okruszki z dekoltu. Pod pełnym wyrzutu spojrzeniem zeskoczyła lekko z bletu stołu, na którym siedziała i wskazała kciukiem za siebie, ujmując w drugą dłoń kubek z wonnym, nieco gorzkim naparem.
- Jeszcze są - uśmiechnęła się wymijająco - chciałam tylko spróbować, jak wyszły.

Ixie

Drugie drzwi w pokoju gościnnym, do tej pory zamknięte, otworzyły się nagle. Wyłoniła się zza nich drobna dziewczyna odziana w czarny skórzany strój. Stanęła do drzwi bokiem, zatrzasnęła je biodrem i skierowała się do kuchni, nie patrząc na nic oprócz garści roślin trzymanych w ręku.
- Ej, nie widziałyście płynu na robale? - krzyknęła do elfek, przeglądając zawartość kolejnych szafek. - Coś mi oblazło pół zielnika!

Aya

Spojrzała podejrzliwie w swój kubek, po czym wzruszyła ramionami obojętnie.
- Poszukaj na szafie, chowam tam czasem różne butelki przed Fallem.

Ixie

Dziewczyna wyprostowała się i mamrocząc coś, wdrapała się na mniejszą szafę, strącając przy okazji stopą ( dla bezpieczeństwa zakutą w ciężki but ) kilka garnków i rozpocżęła ręką poszukiwania "płynu na robale". Gdy po chwili zeskoczyła z nim na ziemię, dostrzegła gościa czekającego w pokoju gościnnym. Zapominając o strąconych przedmiotach, sztywnym krokiem podeszła do nieznajomego, ukłoniła się naprędce, i bełkocząc coś, wybiegła z pokoju.

Fontanesia

Elfka obserwowała Ixyannę spokojnym wzrokiem znad trzymanej w dłoniach tacy, zastawionej talerzykami i miseczkami. Odprowadziła dziewczynę zdziwionym spojrzeniem, po czym zwróciła się do gościa, stawiając tacę na stoliku.
- Proszę się częstować. Mam nadzieję, że będzie smakować - powiedziała pospiesznie, po czym skierowała się ku barkowi. Otworzywszy drzwiczki bez namysłu przesunęła lustrzaną szybkę z tyłu, ujawniając trzy pękate butelki z ciemnego szkła. Wyjęła najmniejszą i starannie zabezpieczyła pozostałe, po czym wyszła z pokoju tak szybko, jak pozwalała jej na to pękata sylwetka, kierując się za Ixie.

Lenshivjar

Spokojnie obserwował całą sytuację. Zachowywał się zupełnie tak jakby codziennie bywał w miejscach gdzie urzędują same kobiety. Lekko ukłonił się dziękując za poczęstunek. Spojrzał jeszcze raz na odchodzącą elfkę.
- Czyż to raj już jest, czy może moja chora wyobraźnia? - szepnął cicho do siebie po czym uśmiechnął się lekko i wziął w palce babeczkę serową. Przyjrzał się jej dokładnie. Powoli zbliżył do ust, nagle rozejrzał się na boki. Wreszcie w jednej chwili ugryzł kęs, potem drugi i trzeci zjadając całe ciastko.
- Kłamca ten kto twierdzi, że niesmaczne... - zerknął na pełen talerz. Nie minęła chwila a zbliżył dłoń do drugiego ciastka, jednak tuż nad babeczką serową zatrzymał dłoń i lekko potarł o siebie palce.
- Wszak obżarstwo, to nie wypada, zwłaszcza w gościnie - obrócił się na pięcie by z powrotem widzieć całe pomieszczenie.
- Poczekam jeszcze chwilę - splótł dłonie za plecami.

Aya

- Obżarstwo oznacza nieumiarkowanie, podczas gdy delektowanie się pozwala poznać gospodarzowi, że jego poczęstunek jest mile widziany - dobiegł od drzwi rozbawiony głos. - Poczuj się... jakkolwiek banalnie by to nie zabrzmiało... jak u siebie w domu, Panie.
Mroczna w wygodnym skorzanym stroju i zakrywającej twarz półmasce stanęła oparta wygodnie o framugę. Spojrzała spokojnie, taksująco na gościa, podczas gdy na jej ustach zagościł zwodniczo łagodny uśmiech.

Lenshivjar

Błyskawicznie podniósł wzrok na kobietę. Na jej słowa uniósł nieco lewy kącik ust ku górze w uśmiechu. Pośpiesznie poprawił jedną ręką kołnierz.
- Tak, odpowiednie słowa, nie tak jak moje lub też nie tak jak moja zdolność odpowiedniego ich dobierania... - kończąc zrobił parę kroków do przodu podchodząc do kobiety jednak stanął na tyle daleko by nie naruszyć jej zaufania i prywatności. Wyciągnął dłoń w geście chęci ucałowania dłoni, nienachalnie lecz w gotowości do jej cofnięcia gdy dama odmówi wzrokiem...
- Moje imię równie banalne co ja, Lenshivjar... - wymawiając stanowczo skinął nieco głową. Jego blade oczy jakby uśmiechnęły się niczym smutne od lat, chociaż był to na tyle znikomy znak, że aż zdawałoby się tylko tworem wyobraźni.

Aya

- Aya Laerris - przedstawiła się uprzejmie, podając dłoń, a w skrytych za maską oczach przez moment błysnęło uznanie dla dwornego gestu elfa, ostatnimi czasy prawie już niespotykanego. Słowa o banalności skwitowała jedynie lekkim uśmiechem.

Lenshivjar

Na dobry znak kobiety, zrobił dwa małe kroki do przodu, pochylił głowę i ujął delikatnie jej dłoń składając pocałunek.
- Miło mi ponownie - uśmiechnął się i spojrzał na zakrytą przez maskę twarz kobiety. Cofnął się o krok i nim Aya Laerris coś powiedziała zaczął kontynuować
- Na to wygląda, że nie będzie mi dane porozmawiać z Panią Xiareą. Oczywiście jeśli Pani... - zwrócił się do kobiety - ...czasu ma na tyle i ochotę na pogawędki, zostanę. Nie chciałbym przeszkadzać zatem lepiej jeśli udam się w swoją stronę.